احد فرامز قراملکی در این جلسه به موضوع اخلاق حرفه‌ای اشاره و تصریح کرد: ما 5 انگاره و نقاشی ذهنی اعم از پند انگاری، زیور انگاری، سرسره و ترمز انگاری، مزیت انگاری و طب انگاری از اخلاق در ذهن خود داریم که رایج‌ترین نقاشی ذهنی ما پندانگاری است. این نقاشی از اخلاق به این معنی است که اخلاق چیزی جز مشتی پند و اندرز نیست که یکی از موانع رشد و توسعه علمی اخلاق حرفه‌ای در جامعه همین عامل است.
قراملکی در ادامه به تبیین اخلاق موعظه‌ای، تحلیل کارایی و اثربخشی اشاره کرد و با طرح این سوال که اخلاق موعظه‌ای چه میزان اثر بخش است؟، گفت: ما با پدیده انباشتن پندها مواجه هستیم و این انباشت پندها پیامدهایی دارد؛ در واقع پندها یا موثر و نیک فرجام و یا زیان بار و آسیب‌زا هستند.
وی ادامه داد: پندها امروزه به مثابه یک ارتباط و دارای عناصر بسیاری هستند، که از جمله آن می‌توان به پنددهنده، پندگیرنده، درون‌مایه پند که رسانه و زبان است، هدف و پیامدهای پند، موقعیت پنددهنده و پند گیرنده، شیوه پنددهی و گونه‌های آن و... اشاره کرد.
وی در بخشی دیگر از سخنانش، یکی از عوامل اخلاق‌گریزی در جامعه را انباشت پند بیهوده دانست وگفت: یکی از بزرگترین پارادوکس های نظام تربیتی ما این است که توجه به گفتمان جدید نداریم.