از جمله سنت‌های رایج میان پیروان اهل بیت(ع)، عزاداری و ذکر مصیبت برای سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) و یاران آن حضرت است؛ از این رو در کتاب «چرا و چگونه عزاداری کنیم؟» به منظور ارزش نهادن بر هنجارهای اجتماعی شیعی، فلسفه عزاداری برای حضرت سیدالشهداء(ع) و وجه نامگذاری ماه محرم تبیین شده است.
در این کتاب همچنین، جایگاه گریه و عزاداری در قرآن کریم و روایات اسلامی شرح داده شده، سپس نظرات برخی بزرگان و اندیشمندان همچون چارلز دیکنز، مهاتما گاندی، گیبون و ... در رابطه با سوگواری ذکر شده است.
همچنین به مجموعه‌ای از آفات و آسیب‌های مراسم عزاداری و نیز فواید آن در این اثر پرداخته شده و برخی از خصوصیات پسندیده یک مرثیه سرا و مداح اهل بیت(ع) مورد بررسی قرار گرفته است. ضمن این که در بخشی از این اثر، پاسخ های تعدادی از مراجع در زمینه عزاداری درج شده است.
در بخشی از کتاب «چرا و چگونه عزاداری کنیم؟» آمده است: «اگر انبیاء از آدم تا خاتم و حتی آسمان بر عزای امام حسین(ع) می گریند، حاکی از عمق فاجعه و تاثیری است که شهادت ایشان بر آینده بشر دارد و ذکر مصیبت و اظهار تاسف و تالم در عزای این امام، بارزترین نمود انگیزش احساس، حماسه و حرکت است و آنچه بیش از همه تجلی و تداعی هنجارهای عاشورایی را در پی دارد، حرکت هیئت ها و دسته های عزاداری است که بیشترین مخاطب را در بین مردم دارد و بیش از هر شیوه و نماد دیگری، معرف مذهب تشیع و مورد نقد و بررسی ناظران داخلی و خارجی است.»